Dawno, dawno temu, za siedmioma morzami, siedmioma górami i na dodatek całkiem legalnie, była sobie dziwna kraina. Niby wszystko było tam w porządku, mieszkańcy krainy przez całe dnie ciężko pracowali na chleb, a po pracy, czyli w wolnym czasie, zakochiwali się i zakładali rodziny, najczęściej w weekendy, bo wtedy mieli wolne. I z tego zakochiwania i zakładania mieli potem dzieci, które też kochali. A skoro już kochali te swoje dzieci,..
Każdego roku w kwietniu, ledwie wspomnienie dotkliwego kaca po uroczystych obchodach Pełni Robaczej, pierwszej wiosennej, zniknie za lekko zamglonym horyzontem, na ciepłych wodach środkowego Pacyfiku rozpoczynają się przygotowania do Wielkiego Redyku. Polinezyjscy płytkowodni i płaskodenni górale sposobią się do tradycyjnego przepędzenia na gościnne hale rafy koralowej ogromnych stad płaszczek-olbrzymów. Podchodzą do tego wydarzenia nad wyraz poważnie, ten coroczny rytuał nie jest jedynie cepeliowskim przedstawieniem odgrywanym pod gusta licznie nawiedzających wyspy..
Tu nigdy nie ustaje deszcz, on królem jest, on włada Na murach chłód, pod skórą kleszcz. To zbliża się zagłada I z żalu skamlaj, wyj lub wrzeszcz, to na nic się nie nada Wciąż w Castamerze pada… Z patrzenia w mrok już słabnie wzrok Pchły, mgły, pogoda pod psem W halli o krok śpi głodny smok I banda płatnych zbirów Tu sztylet w bok,..
Kapelutek jest z papieru, sprytnie udającego słomę. Z czarną opaską, też z papieru, równie sprytnie udającego tkaninę. Przebiegłe to wszystko, nie ma co, myślę, tak celulozą obskoczyć elegancką słomianą fedorę. Klasa. Do tego dochodzi solidne, maszynowe wykonanie, żadne rękodzieło. W sumie: porządna chińska robota, nie jakieś tam badziewie. Doskonały na upały, żeby mózgowia nie przegrzać i pomyślunku nie uszkodzić na słońcu. No i pasuje jak ulał, skubaniec, rondko ma nie..
Mamusia, u nas wszystko w porządku, ta cała Europa jest całkiem ciekawa, cieszę się, że jest już nasza. Teraz mieszkamy w Kalifacie Francji, w mieście Par-rish, to taka ich jakby stolica, leży nad rzeką. Miasto całkiem ładne, chociaż niemożebnie zaśmiecone, wszędzie stare kartony, szmaty i góry śmieci. Trochę śmierdzi, zwłaszcza teraz, latem. Ci Francuzi to jednak świnie. Ten cały Par-rish to ponoć kiedyś kiedyś była kulturalna stolica świata, ale wcale..
Dyrektor Ignatz Brąziewicz siedział w swoim wielkim, dyrektorskim gabinecie i tępym wzrokiem patrzył w okno. Zaczynało padać. Dyrektor pomyślał, że w sytuacji, w jakiej się znalazł, całkiem rozsądnym rozwiązaniem byłoby ciche, honorowe samobójstwo. Na blacie biurka Brąziewicza dziesięć minut temu postawiono spory prostopadłościan z niebieskiego plastiku – transporter, w jakim przenosi się niewielkie zwierzaki. Wielkości, dajmy na to, kota. Niebieski kontenerek zawierał w swoim wnętrzu efekt ośmiomiesięcznej wytężonej pracy niemal..
